อนุชาตบุตร หมายถึง น. บุตรที่มีคุณสมบัติเสมอด้วยบิดามารดา. (ส. อนุชาตปุตฺร;ป. อนุชาตปุตฺต).
ก. ชนะเนือง ๆ เช่น อนุชิตชาญชัย.
ก. ยินยอม, ยอมให้, ตกลง. (ป. อนุญฺ?าต).
น. บุคคลที่คู่กรณีพร้อมใจกันตั้งขึ้นเพื่อให้ชำระตัดสินในข้อพิพาท;(กฎ) บุคคลคนเดียวหรือหลายคนที่คู่กรณีในสัญญาอนุญาโตตุลาการตกลงเสนอข้อพิพาททางแพ่งที่เกิดขึ้นแล้วหรือจะเกิดขึ้นในอนาคตให้ชี้ขาด.
[อะนุดตะระ] ว. ไม่มีสิ่งใดสูงกว่า, ดีเลิศ, ยิ่ง, วิเศษ เช่น อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ. (ป., ส. อนุตฺตร).
น. พระเถระชั้นผู้น้อย. (ป.).
น. สมุดบันทึกประจําวัน.
น. บทลูกคู่, บทรับของเพลงและกลอน. (ป., ส. อนุปท).